Zo gaan die dingen

Toen ik de ui open sneed,
bleek er een vlieger in te zitten.
Uitgeklapt en al.
Een vlieger, met een draad.
Toen ik de vlieger omhoog liet gaan,
hoger en hoger
fluisterde ik zacht, ik wil met je mee.
Maar dat kan natuurlijk niet.
Wanneer is zoiets ooit gebeurd?

De ui hakte ik fijn, nog nooit zo gehakt.
Ik huilde. Van uien moet je huilen. Soms.
De ui at ik op.
Tranen knipper deed ik weg,
Weg weg weg, dag traan.

zo gaan die dingen.

zo gaan die dingen nu eenmaal.
De vlieger keerde nimmer meer
nimmer meer terug.
De hoop die blijft.
Dat ik telkens kijk, hoop en wacht.